Какой режим у нас в Белоруссии всем известно, а какой режим у нас в Белорусской службе Радио Свобода? Недавно два видных диссидента и деятеля белорусского Народного фронта – Сяржук Сокалаў-Воюш и Николай Иванов были уволены без какой-либо вразумительной причины директором Белорусской службы, бывшим заведующим идеологическим сектором главной компартийной газеты республики «Звязда». Идеологический работник получил повышение и был назначен директором Афганской редакции!
Александр Лукашук облаготельствован «почетным» байским халатом в роли директора Афганской службы РС (2004-2005 гг.).
Словарная статья для Акынопедии, необходимая для понимания некоторых текстов.
Такой жопализательный плакат висел в кабинете директора Радыё Свабода Александра Лукашука в Праге во время моей работы там в 2009-2011 гг. Плакат нарисовал художник Мацур, который оформляет все свабодковские книги (издающиеся исключительно для узкого круга приближенных к Лукашуку) и хорошо с этого кормится. Фото моё.
Фота з Маршу Паняволеных Народаў у Нью-Ёрку перад будынкам ААН 14 ліпеня 1991 году, у якім я стаяў з плякатам «Свабоду Валеру Сядову, палітычнаму вязьню ў Мінску, СССР» (Free Valery Siadou, political prisoner in Minsk, USSR). Дзень быў надзвычай сьпякотны — 108°F (42°C).
Марш Паняволеных Народаў, Нью-Ёрк, 14 ліпеня 1991 году. Зьлева направа: Вітаўт Кіпель, Бася Кучынская, гэтага пана ня памятаю, я (Уладзь Бараніч), Антон Шукелойць, Янка Запруднік.
Сьпеў пра тое, як мае аднаклясьнікі за савецкім часам над Опэрным тэатрам бел-чырвона-белы сьцяг павесілі. Знаёмцеся — героі найноўшай Беларусі: Віка Казлова ды Славік Радзевіч.
Віка Казлова і Славік Радзевіч (1981 год). Фота Юры Шаўчэнкі
Гэта незаплянаваны мэмуар з майго талакоўскага цыклю. Першым як мінімум мусіў быў ісьці мой першы настаўнік беларускага нацыяналізму Пінцэт – ён жа Вінцук, ён жа Вінцэнт Рыгоравіч (як мы афіцыйна яго называлі ў школе ў ролі настаўніка беларускай мовы і літаратуры) Вячорка. Але тут гісторыя паўтарылася як і ў выпадку пакуль ня скончаных (усё яшчэ ў працэсе) мэмуараў пра “Радыё Свабода”, калі першым зь іх стаўся мэмуар пра Данчыка, дзе я трохі згадваю пра Пінцэта. Зараз тая ж нагода – 60-годзьдзе “слаўнага сына беларускага народу”.
Или о плюющих в лицо минчанам мещанах в роли элиты общества
Небольшая рефлексия по поводу очередного восторженного воя группис, наперебой бросившихся поздравлять с днем рождения тутэйшую лауреатшу Нобелевской премии по литературе.
Преприквел к введению в Лукашизм. На фото изображен момент внедрения тогда гэбистского стукача, зав. отделом пропаганды партийной газеты «Звязда», а ныне директора белорусской службы «Радио Свобода» и оригинатора термина «лукашизм» Александра Лукашука в национальный «рух».
Слева направо: Василь Крупский, Александр Лукашук, Галина Айзенштадт. Минск, 1989/1990.
Дыптых пра тое, чаму дзьве галоўныя постаці гісторыі Беларусі 20 стагодзьдзя павінны лічыцца аднымі з галоўных гістарычных постацяў сучаснае Літвы. А таксама чаму ў Літве павінны пры жыцьці кананізаваць ды паставіць залатыя статуі сьвятых Зянона й Рыгоравіча, і ўзяць на ўтрыманьне ўсіх іхных нашчадкаў да стотысячнага калена. (русская версия здесь)
