Фота з Маршу Паняволеных Народаў у Нью-Ёрку перад будынкам ААН 14 ліпеня 1991 году, у якім я стаяў з плякатам «Свабоду Валеру Сядову, палітычнаму вязьню ў Мінску, СССР» (Free Valery Siadou, political prisoner in Minsk, USSR). Дзень быў надзвычай сьпякотны — 108°F (42°C).
Марш Паняволеных Народаў, Нью-Ёрк, 14 ліпеня 1991 году. Зьлева направа: Вітаўт Кіпель, Бася Кучынская, гэтага пана ня памятаю, я (Уладзь Бараніч), Антон Шукелойць, Янка Запруднік.
Я тут у добрай фізычнай форме — я тады апантана займаўся бодыбілдынгам.
Марш Паняволеных Народаў, Нью-Ёрк, 14 ліпеня 1991 году. Янка Запруднік (зправа) бяре ў мяне (Уладзь Бараніч — зьлева) інтэрвію для «Радыё Свабода».Марш Паняволеных Народаў, Нью-Ёрк, 14 ліпеня 1991 году. Янка Запруднік (зьлева) бяре ў мяне (Уладзь Бараніч — пасярэдзіне) інтэрвію для «Радыё Свабода».Падпісаная Джорждам Бушам Дэклярацыя пра абвяшчэньне 14 ліпеня 1991 году пачаткам Тыдня Паняволеных Народаў.
Як я пікетаваў ААН у падтрымку Валера Сядова 📷: 25 комментариев
Каб гэтыя здымкі апублікаваў хто іншы, яны ўжо разышліся б па грантасмокавых сайтах. Бо гэта ўнікальны гістарычны артэфакт. Там і людзі ўнікальныя — тое ня людзі, а параходы, і падзея ўнікальная, як і сам Валер Сядоў унікальны тым, што быў адзіным палітычным вязьнем у БССР на сконе ўжо нямоглага гарбачоўскага СССР. Дый сам факт майго ўдзелу (я тады яшчэ быў савецкім студэнтам (БДУ) і знаходзіўся ў ЗША па студэнцкім абмене) у такім пікеце (я праз тыдзень вярнуўся назад у СССР) быў унікальны. Гэта мэгагістарычныя здымкі, і пры гэтым пра іх з боку грантасмокаў гучная ціша.
Гэная сіняя сумка ў мяне дагэтуль ляжыць. Сумка-вэтэран. Я думаў, што адзін дэкаратыўны пас пазьней адарваўся, але ўжо тут ён бачны. Тады яшчэ заплечнікі не былі ў модзе. Дый не было ў саўку нічога ароч сідараў з брызенту.
Футболка на мне выклікАла вялікую цікавасьць амэраў. У іх гэта чытаецца як «моўп» — пануры ці нешта з крымінальнага слэнгу. У спалучэньні з паласатымі штанамі (тады былі модныя) яны прымушалі паліцыянтаў ставіцца да мяне з насьцярогай. Памятаю, заблукалі мы ў Вашынгтоне, пачалі пытацца ў паліцыянтаў кірунку. Адна зь іх стаяла ды пільна глядзела на мяне з рукой на пісталеце. 🤣
Почему в Голливуде носятся с Брэдом Питтом как с писаной торбой? Ведь все преимущества на стороне пана Уладзіміра: внешность, харизма, актёрский талант и высокий интеллект. Наверное, пока он участвовал в митинге, его конкурент проходил кастинг. Очень интересно рассматривать исторические фотографии. И хотелось бы знать дальнейшую судьбу политического узника. И радостно, что жива ещё раритетная синяя сумка.
Для понимания Голливуда и Бреда Питта: Когда у нас в Минске снимался известный детский фильм «Буратино», моя мама водила меня на кастинг. Меня не взяли даже в массовку. Зато еврейский мальчик из соседнего класса сыграл Пьеро.
Мальчика, сыгравшего Пьеро, звали Роман Столкарц и был на класс старше. После школы закончил мед, эмигрировал в Израиль и там служил врачом в армии одно время…
Я всю жизнь работала только с евреями и дружила только с ними. Полностью ассимилировалась с ними. Разучилась говорить по- человечески, научилась поступать и думать нестандартно. Мне нравится как они воспитывают своих детей, их семейные ценности. И еврей — начальник всегда защитит своего сотрудника. И с ними всегда весело и интересно. Я знаю, мой коммент Вам не понравится. Но его можно легко удалить.
Я же не против евреев высказался. Чисто уточнил нюанс (особенность этнической внешности тоже важна при кастинге — чисто технический вопрос). Скорее с иронией (те, кому она адресована, поймут). Я тоже среди евреев вырос. У нас половина школы была евреи. Поэтому нашу школу называли «синагога». Моя любимая учительница была еврейка. Я до сих пор с нею переписываюсь (она живет в Чикаго). Городское население в Беларуси традиционно было еврейское. Я всегда и всем говорю, что если бы евреи не уехали в алию, колхозники Лукашенко никогда бы к власти не пришли.
P.S. Я никогда не цензурирую комментарии, кроме случаев спама или пустого троллинга.
P.S. У меня в планах большой мемуар (даже несколько) о еврейском вопросе применительно к себе и своей семье. А пока об этом немного есть здесь (в самом конце) http://resurs.by/lb/bonia-ivaskievic/
Ну и главный комментатор моего сайта (Вольф) тоже еврей.
«Главный комментатор», 8-))) А ордэн будзе? На медаль таксама згодзен 😉
Лекцыя «пра мястэчкі» не дужа мне спадабалася, бо даволі павярхоўная. Але дзякуй, што запісалі. Пэўна, і ў такіх лекцыях ёсць сэнс.
Зараз слухаю Дэмуру (https://ok.ru/video/1237512948448), дзе ён зачытаў урывак з кнігі Генры Форда «Международное еврейство». Эўрыка! Прыгадаў, што менавіта гэтую кнгігу Івашкевіч даваў чытаць талакоўцам.
Я паслухаў бы Іну Соркіну з Гродна (тру-спецыялістку па гісторыі мястэчак). Вераніка Д. старалася, але… усцяж адчувалася, што не хапае ёй даследчых навыкаў. А ху із ху па нараджэнні, у гэтым кантэксце мне не так цікава.
Я тут у добрай фізычнай форме — я тады шмат гадоў займаўся бодыбілдынгам. Мой сябар і партнэр па залі Мікола Касьцюкевіч гэта адразу заўважыў па 4 здымку зьверху (дзе Кіпель з мацюгальнікам).
По поводу фона — «какой глаза, какой перА, какой пичур, какой мускулатур!» По поводу колхозников Лукашенко(такого добра и у нас хватает) — «я была кухаркой, жарила котлеты, а теперь в Совете издаю декреты.» И меня всегда восхищает в колхозниках железобетонная уверенность в своей правоте и изысканном вкусе. И они добра нам хотят и настойчиво его навязывают.
Пані Галіна, натуральна можна. Можна таксама пісаць адразу па-ўкраінску. Беларусы добра яе разумеюць. А так можна пісаць як заўгодна. Ва ўсіх сэнсах. Я нічогда не ўказваю і не цэнзурую.
Еврей — начальник может попасть в передрягу, да ещё в какую! И в этот знаковый момент сотрудник вынужден сбросить маску, которая к нему приросла как вторая кожа. И именно в эту минуту шеф проверяет алгеброй гармонию. И судьба сотрудника уже предрешена.
Я вельмі не люблю нешта абагульняць. Ёсьць розныя яўрэі, ёсьць розныя начальнікі, ёсьць розныя жыцьцёвыя сытуацыі. Рэкамэндую Вам пачытаць аднаго з найлепшых сучасных рускіх пісьменьнікаў — яўрэя Ільлю Штэмлера. Яго рускай мове пазайздросьцяць Тургенеў з Талстым. Вось яго кніга пра Ізраіль (калі ён туды езьдзіў, сам ён жыве ў Піцеры). https://www.rulit.me/books/vzglyani-na-dom-svoj-putnik-read-2402-1.html
Можаце таксама зпампаваць яе ў аўдыё выкананьні (толькі распакуйце зіп-файл). Я выкладаў яе для сяброў. https://yadi.sk/d/b3W-qq-CTg3HrA
Каб гэтыя здымкі апублікаваў хто іншы, яны ўжо разышліся б па грантасмокавых сайтах. Бо гэта ўнікальны гістарычны артэфакт. Там і людзі ўнікальныя — тое ня людзі, а параходы, і падзея ўнікальная, як і сам Валер Сядоў унікальны тым, што быў адзіным палітычным вязьнем у БССР на сконе ўжо нямоглага гарбачоўскага СССР. Дый сам факт майго ўдзелу (я тады яшчэ быў савецкім студэнтам (БДУ) і знаходзіўся ў ЗША па студэнцкім абмене) у такім пікеце (я праз тыдзень вярнуўся назад у СССР) быў унікальны. Гэта мэгагістарычныя здымкі, і пры гэтым пра іх з боку грантасмокаў гучная ціша.
Так, цікавыя здымкі, але праблема ў тым, што цяпер (нават у параўнанні з 2000-мі гадамі) увогуле мала хто думае пра мінуўшчыну.
Таму ў іх і няма будучыні.
Гэная сіняя сумка ў мяне дагэтуль ляжыць. Сумка-вэтэран. Я думаў, што адзін дэкаратыўны пас пазьней адарваўся, але ўжо тут ён бачны. Тады яшчэ заплечнікі не былі ў модзе. Дый не было ў саўку нічога ароч сідараў з брызенту.
Футболка на мне выклікАла вялікую цікавасьць амэраў. У іх гэта чытаецца як «моўп» — пануры ці нешта з крымінальнага слэнгу. У спалучэньні з паласатымі штанамі (тады былі модныя) яны прымушалі паліцыянтаў ставіцца да мяне з насьцярогай. Памятаю, заблукалі мы ў Вашынгтоне, пачалі пытацца ў паліцыянтаў кірунку. Адна зь іх стаяла ды пільна глядзела на мяне з рукой на пісталеце. 🤣
Почему в Голливуде носятся с Брэдом Питтом как с писаной торбой? Ведь все преимущества на стороне пана Уладзіміра: внешность, харизма, актёрский талант и высокий интеллект. Наверное, пока он участвовал в митинге, его конкурент проходил кастинг. Очень интересно рассматривать исторические фотографии. И хотелось бы знать дальнейшую судьбу политического узника. И радостно, что жива ещё раритетная синяя сумка.
Для понимания Голливуда и Бреда Питта: Когда у нас в Минске снимался известный детский фильм «Буратино», моя мама водила меня на кастинг. Меня не взяли даже в массовку. Зато еврейский мальчик из соседнего класса сыграл Пьеро.
Судьба Седова гуглится. https://nn.by/?c=ar&i=166658
Мальчика, сыгравшего Пьеро, звали Роман Столкарц и был на класс старше. После школы закончил мед, эмигрировал в Израиль и там служил врачом в армии одно время…
Да, спасибо, Серега. А то я Юрику заслал вопрос как его звали.
Я всю жизнь работала только с евреями и дружила только с ними. Полностью ассимилировалась с ними. Разучилась говорить по- человечески, научилась поступать и думать нестандартно. Мне нравится как они воспитывают своих детей, их семейные ценности. И еврей — начальник всегда защитит своего сотрудника. И с ними всегда весело и интересно. Я знаю, мой коммент Вам не понравится. Но его можно легко удалить.
Я же не против евреев высказался. Чисто уточнил нюанс (особенность этнической внешности тоже важна при кастинге — чисто технический вопрос). Скорее с иронией (те, кому она адресована, поймут). Я тоже среди евреев вырос. У нас половина школы была евреи. Поэтому нашу школу называли «синагога». Моя любимая учительница была еврейка. Я до сих пор с нею переписываюсь (она живет в Чикаго). Городское население в Беларуси традиционно было еврейское. Я всегда и всем говорю, что если бы евреи не уехали в алию, колхозники Лукашенко никогда бы к власти не пришли.
P.S. Я никогда не цензурирую комментарии, кроме случаев спама или пустого троллинга.
«И еврей — начальник всегда защитит своего сотрудника». «Всегда» — гэта моцна сказана. Гірш Рэлес (1913-2004) з Вамі не згадзіўся б.
Мне Зісер прыгадаўся. Чудзянцова ён ня толькі не абараніў, але й выгнаў, а пасьля загнобіў. https://kyky.org/news/nu-komu-on-nuzhen-osnovatel-tut-by-zisser-vyskazalsya-o-zaderzhanii-belaruskogo-zhurnalista
Неўзабаве выкладу сваю стацьцю на чудзянцоўскую тэму.
Вот, кстати, на моем старом сайте есть видеозапись замечательной лекции о евреях в Беларуси. Я потом сюда на новый сайт перенесу. http://old.resurs.by/soc/1419-kratkaya-istoriya-evreev-v-belarusi-lekciya.html
P.S. У меня в планах большой мемуар (даже несколько) о еврейском вопросе применительно к себе и своей семье. А пока об этом немного есть здесь (в самом конце) http://resurs.by/lb/bonia-ivaskievic/
Ну и главный комментатор моего сайта (Вольф) тоже еврей.
И в качестве фона:
https://www.youtube.com/watch?v=S727AvKfP-Y
«Главный комментатор», 8-))) А ордэн будзе? На медаль таксама згодзен 😉
Лекцыя «пра мястэчкі» не дужа мне спадабалася, бо даволі павярхоўная. Але дзякуй, што запісалі. Пэўна, і ў такіх лекцыях ёсць сэнс.
У нас у савецкім войску жартавалі: «Ордэн Сутулава з занясеньнем у грудную клетку». )))
Лекцыя павярхоўная, але іншых няма. Лектарка цікавая тым, што як і Зісерыха, яна не яўрэйка па нараджэньні, але лічыць сябе такой.
Зараз слухаю Дэмуру (https://ok.ru/video/1237512948448), дзе ён зачытаў урывак з кнігі Генры Форда «Международное еврейство». Эўрыка! Прыгадаў, што менавіта гэтую кнгігу Івашкевіч даваў чытаць талакоўцам.
ОК, буду ведаць.
Я паслухаў бы Іну Соркіну з Гродна (тру-спецыялістку па гісторыі мястэчак). Вераніка Д. старалася, але… усцяж адчувалася, што не хапае ёй даследчых навыкаў. А ху із ху па нараджэнні, у гэтым кантэксце мне не так цікава.
Я тут у добрай фізычнай форме — я тады шмат гадоў займаўся бодыбілдынгам. Мой сябар і партнэр па залі Мікола Касьцюкевіч гэта адразу заўважыў па 4 здымку зьверху (дзе Кіпель з мацюгальнікам).
По поводу фона — «какой глаза, какой перА, какой пичур, какой мускулатур!» По поводу колхозников Лукашенко(такого добра и у нас хватает) — «я была кухаркой, жарила котлеты, а теперь в Совете издаю декреты.» И меня всегда восхищает в колхозниках железобетонная уверенность в своей правоте и изысканном вкусе. И они добра нам хотят и настойчиво его навязывают.
Пан Уладзімір, можно ли будет мне на форуме писать комменты на белорусском с ошибками?
Пані Галіна, натуральна можна. Можна таксама пісаць адразу па-ўкраінску. Беларусы добра яе разумеюць. А так можна пісаць як заўгодна. Ва ўсіх сэнсах. Я нічогда не ўказваю і не цэнзурую.
Еврей — начальник может попасть в передрягу, да ещё в какую! И в этот знаковый момент сотрудник вынужден сбросить маску, которая к нему приросла как вторая кожа. И именно в эту минуту шеф проверяет алгеброй гармонию. И судьба сотрудника уже предрешена.
Я вельмі не люблю нешта абагульняць. Ёсьць розныя яўрэі, ёсьць розныя начальнікі, ёсьць розныя жыцьцёвыя сытуацыі. Рэкамэндую Вам пачытаць аднаго з найлепшых сучасных рускіх пісьменьнікаў — яўрэя Ільлю Штэмлера. Яго рускай мове пазайздросьцяць Тургенеў з Талстым. Вось яго кніга пра Ізраіль (калі ён туды езьдзіў, сам ён жыве ў Піцеры). https://www.rulit.me/books/vzglyani-na-dom-svoj-putnik-read-2402-1.html
Можаце таксама зпампаваць яе ў аўдыё выкананьні (толькі распакуйце зіп-файл). Я выкладаў яе для сяброў. https://yadi.sk/d/b3W-qq-CTg3HrA